Özel Çocuklarımızın Sessiz Savaşı: Akran Zorbalığı
Rümeysa Özkan / Samsun
Özel Çocuklarımızın Sessiz Savaşı: Akran Zorbalığı
Rumeysa Özkan Kimdir?
01.08.03 Ankara doğumluyum. Aslen Malatyalıyım. Eğitim hayatımın büyük bir kısmını Ankara'da geçirdim. 2021 yılında üniversite sınavında sözel puan türünde ilk 6 bine girerek özel eğitimin başkenti olan Eskişehir'e Anadolu üniversitesine yerleştim. Okulumun sağladığı imkanlar nedeniyle birinci sınıftan itibaren özel gereksinimli öğrencilerle çalışma fırsatı edindim. 3. Sınıfta 3.30 not ortalamasıyla okul öncesi öğretmenliği bölümünde çift anadal yapmaya hak kazandım. 2025 yılı haziran ayında özel eğitim öğretmenliğinden mezun oldum. Okul öncesi öğretmenliğinden mezun olmaya çalışıyorum. Aktif olarak Ankara'da özel bir kurumda özel eğitim öğretmeni olarak görev yapmaktayım.
Özel Çocuklarımızın Sessiz Savaşı: Akran Zorbalığı
Akran zorbalığı; bir çocuğun yaşıtları tarafından kasıtlı olarak tekrarlayan biçimde dışlanmaya maruz kalmasıdır. Her yıl binlerce öğrenci akran zorbalığına uğruyor. Akran zorbalığı fiziksel,duygusal,sözel ve siber zorbalık türlerinden oluşuyor. Tipik gelişim gösteren çocukların okul başarısını, psikolojik iyi olma durumunu, özgüvenini, insanlarla olan ilişkisini olumsuz etkiliyor.
Hatta olay müdahale edilmezse daha ciddi boyutlara ulaşıyor. Tipik gelişim gösteren çocuklarımız akran zorbalığına uğradıklarında Bu durum ne kadar güç olsa da kendilerini bir şekilde ifade etmeye çalışıyorlar.
Durum böyleyken bir tarafta da aynı şeylere maruz kalan evde, okulda,mahallede kısacası toplumsal yaşamın sürdürüldüğü her yerde akran zorbalığına uğrayan gelişimleri yaşıtlarından farklı ilerleyen atipik gelişen çocuklarımız var. Türkiye'de uygulama okullarında,özel eğitim sınıflarında, okullarda kaynaştırma öğrencisi olarak eğitim gören binlerce öğrenci var.
Özel gereksinimli çocuklarımızın tipik gelişen akranlarına göre daha fazla zorbalığa uğradığını düşünüyorum çünkü özel gereksinimli çocuklarımızın akranlarından farklı olmaları onları bir numaralı hedef haline getiriyor. Bu konuda öncelikli olarak yapılması gereken toplumumuzu farklılıklara dair bilgilendirmek özel eğitim konusunda ortak bir bilinç oluşturmak ve bunu sürdürmek, öğretmenlerin bu tarz durumları fark etmesi sınıfta,okulda etkinlikler planlaması aileyle iletişime geçip okul aile işbirliğini sağlanması çok kritik bir öneme sahip.
Özel gereksinimli öğrencilere dair yapılan akran zorbalığının engellenmesi, akranları tarafından desteklenmesi öğrenciyi bir adım ileriye taşır. Okulda kendini güvende hisseden öğrenci öğrenmeye daha açık olur.